اول از همه، لازمه بدونید که هر بخشی در رفتار شوهرتون که برای شما آزار دهنده هست، در ابتدا صرفا نشون دهنده تفاوت‌های بین شما و شوهرتونه.
پس همه چیز رو به خودتون نگیرید. به عنوان مثال، اگر هزار بار تأکید کردید اما باز هن شوهرتون همچنان لباس‌های کثیفش رو روی زمین ول میکنه و میره، این به معنای توهین عمدی یا اهمیت ندادن به اون شما نیست.
توجه داشته باشید که غر زدن، برای تغییر عادتی که سال‌های زیادی در فردی شکل گرفته، فقط اوضاع رو بدتر میکنه.
پس بنابراین اگه می‌بینید که روش شما برای ایجاد یک تغییر مثبت جواب نمیده، به جای سرزنش شوهرتون، استراتژی‌های خودتون رو تغییر بدید.
رفتارتون رو با ذره بین بررسی کنید تا متوجه بشید که چه چیزی در نحوه برخورد شما وجود داره که به رفتارهای شوهرتون دامن میزنه. مهمتر از همه، یادتون باشه که بعضی عادت‌ها چنان تثبیت شده هستن که هر چقدر هم که زور بزنید و تلاش کنید، تغییر نمی‌کنن و چاره‌ای جز پذیرشش و کنار اومدن باهاش وجود نداره.
اما ظاهرا برای اون دسته از رفتارهایی که قابل تغییر هستن، تکنیک‌های آموزشی مورد استفاده برای تربیت حیوانات که در علم روانشناسی، به رفتارگرایی شهرت داره، می‌تونه نتیجه شگفت انگیزی داشته باشه.
تکنیک اصلی، در یک جمله خلاصه میشه: به رفتار مطلوب تون پاداش بدید و رفتار آزاردهنده رو نادیده بگیرید. منظور اینه که شما باید شوهرتون رو بابت کوچک‌ترین قدم‌هایی که در جهت ایجاد رفتار جدیدی که مطلوب شماست، تشویق کنید. یادتون باشه که این تشویق باید بطور مستمر صورت بگیره. چون همونطور که نمیشه در یک جلسه، رد شدن از حلقه رو به یک دلفین آموزش داد، رفتار مطلوب شما هم، با یک بار تشويق، تثبیت نخواهد شد.
پس از این به بعد، هربار که شوهرتون جورابش رو به جای زمین، توی ماشین لباس شویی میندازه، ازش تشکر کنید و از روی کپه لباس‌های جمع شده روی زمین، بدون هیچ واکنشی رد بشید. چون هرگونه پاسخ و واکنشی به این شلخته بازیا، چه مثبت چه منفی، اون رفتار اشتباه رو تقویت میکنه، بنابراین، کمترین تقویت کننده ممکن، سلاح به نام بی توجهیه.
به عبارت دیگه، رفتاری که هیچ پاسخی رو برانگیخته نکنه، خود به خود، از بین میره.
مثلا اگه شوهرتون، همیشه سوییچ و کلیدش رو گم میکنه و شما هم، هرچی تلاش می‌کنید آرومش کنید و تو پیدا کردن وسایل کمکش کنید، عصبانی‌تر از قبل میشه؛ دفعه بعدی که داره داد میزنه «دوباره این کلیدای من گم شده»، یادتون باشه که قرار نیست کمکش کنید؛ خونسرد و بدون هیچ پاسخی، به کار خودتون ادامه بدید؛ احتمالا نتیجه این رفتار در تغییر خلق عصبانی همسرتون، متعجب تون میکنه.
روش بعدی، برای متوقف کردن یک رفتار نامطلوب شوهرتون، تغییر اون موقعیت به شکلی هست که ادامه اون رفتار نامطلوب رو غیر ممکن کنه. مثلا مربی ها، برای اینکه به پرنده‌ای یاد بدن که دیگه روی شونه شون فرود نیاد، تشک‌های مخصوصی روی زمین تعبیه می‌کنن تا پرنده مکان جدید فرود رو آموزش ببینه.
پس شما هم اگر دارید غذا درست می کنید و شوهرتون مدام بالا سرتون میایسته و از کارتون ایراد می گیره، وظیفه آماده کردن بخشی از غذا رو بهش بسپرید تا دیگه فرصت نظر دادن در مورد کار شما رو نداشته باشه.
