چگونه شریک زندگی خوبی را انتخاب کنیم؟ در انتخاب همسر به چه نکاتی توجه کنیم؟ خیلی از مجردها فکر می کنن همه کسایی که باهاشون قرار میذارن، غیر قابل اعتماد، سطحی، خودخواه و کنترل گرن. اگر وارد هر رابطه عاطفی ای میشین و بهم می خوره، یادتون باشه تنها وجه اشتراک همه این روابط خود شمایید!
این یعنی شما توانایی انتخاب پارتنر مناسب رو برای خودتون ندارین. میلیون ها آدم جذاب، مطمئن، با ثبات، فوق العاده و البته مجرد اون بیرون هست، فقط باید بدونی چطوری پیدا و جذب شون کنید. اما چطوری این کار رو انجام بدین؟
چطور یک پارتنر خوب پیدا کنیم؟
نقش بازی کردن و تظاهر رو کلا بی خیال شین
تا حالا شده به خودتون بیاین و ببینین نشستين دارین به این چیزایی که میگم فکر کنین:
- اگه این کار رو کنم، اون فلان فکر رو می کن
- منظورش از فلان حرف چی بود؟
- هیچوقت نمی فهمم واقعا چه احساسی به من داره
- اون این حرف زد، اما بعدش اون یکی کار رو کرد
بودن تو رابطه عاطفی ای که همه چیز، تو هاله ای از ابهامه، به این معنیه که یکی از طرفین یا هر دو اون ها، توانایی بروز صادقانه افکار و احساسات شون رو ندارن. یعنی یکی از شما یا هر دوتون دارین با هم بازی می کنین و با این کار فقط دارین واسه خودتون به مصیبت بزرگ درست می کنین. بنابراین، تا جایی که ممکنه شفافیت، گفتگو و رفع ابهام رو به عنوان شاخص های مهم رابطه تون در نظر بگیرید، هر کسی این خصوصیات رو نداشت، بذارید بره پی زندگیش، یه روز از عمرتون رو هم تلفش نکنید.
شامه تون رو برای تشخیص آدم های نیازمند تیز کنین
از نظر من ریشه همه رفتارهای آدم های غیر جذاب به نیازمند بودن بر می گرده. برای این آدم ها، احساس دیگران بیشتر از احساس خودشون اهمیت دارد. بنابراین، حواستون به آدم های نیازمند که ارزش بیشتری برای عقاید شما نسبت به عقاید خودشون قائلن باشه. حتما می پرسین رفتار این آدما چه شکلیه؟ اونا با دروغ گفتن سعی می کنن شما رو تحت تأثیر قرار بدن، چاپلوسن و برای بدست آوردن دلسوزی و توجه شما، حاضرن دست به هر کاری بزنن. دوست دارن شما دائم نجاتشون بدین و واسه همین توبازی کردن نقش یه قربانی استادن. سر مسائل بیخود و غیر منطقی دعوا راه میندازن و عمدا سعی می کنن حسادت شما رو جلب کنن. ریشه همه رفتارهای آدم های غیر جذاب به نیازمند بودن بر می گرده!
متأسفانه وقتی خودتون همچین خصایصی داشته باشید، نمی تونین اون ها رو تو آدمایی که باهاشون قرار میذارین تشخیص بدین. به عنوان مثال، “آره خب، اون الکی گفت دوست پسر سابقش بهش زنگ می زنه، با حرفش می خواست من حسادت کنم. واسه همینم گفتم اگه شماره تلفن پسره رو بلاک کنه، چیزی که خواسته بود رو براش می خرم. فکر خوبی کردم، نه؟” فکر خوب؟ معلومه که نه!
باید برای خودتون معیارهای بالاتری بذارین که آدمای اطرافتون بدونن برای کنار شما بودن باید تو رفتارهاشون تجدید نظر کنن وگرنه باید برن پی کارشون.
در مقابل بازی های احساسی صبور نباشین
خیلیا می تونن آدم های نیازمند و بازی هاشون رو تشخیص بدن، اما اشکال کارشون اینجاست که مدام این رفتارها رو تحمل می کنن و گاهی حتی سعی می کنن اونها رو منطقی جلوه بدن و توجیه شون کنن. این باعث میشه خودشون هم جز آدم های نیازمند بشن. اون ها به این علت تحمل می کنن چون با وجود اینکه همه چیز بده، باعث میشه احساس کن مهم و خواستنی هستن. بعضی از این آدما آنقدر اعتماد به نفس پایینی دارن که فکر می کنن لیاقتشون همینه که بازی داده بشن یا ازشون استفاده بشه. اصلا نباید در مقابل اینجور رفتارها صبور باشین. فرقی نمی کنه خودتون این رفتارها رو داشته باشین یا یه نفر دیگه. به محض اینکه دیدین طرف مقابل داره بازیتون میده، راه تون رو بکشین برین. این تنها راهیه که باهاش می تونین احترام خودتون رو نگه دارین و مرزها و محدودیت های سالم و قوی داشته باشین. آدمایی که این رفتارها رو توجیه می کنن، همیشه درباره تغییر صحبت می کنن.
مثلا میگن: اون قراره عوض شه، فلانی داره بهتر میشه، اون دوران سختی رو میگذرونه اما من بهش کمک می کنم از پسش بر بیاد. اما این توجیه ها فقط باعث ادامه رفتارهای سمی میشه. وقتی شما اینطوری برخورد می کنین، در واقع دارین چرخه قربانی نجات دهنده رو تقویت می کنین و واقعیت اینه که هیچ چی قرار نیست تغییر کنه.
نکته جالب ماجرا اینه هر چی خودتون بیشتر نقش بازی کنین، آدم هایی رو بیشتر جذب می کنین که این ویژگی رو دارن. شما باید اونقدر روی خودتون کار کنین که نحوه تعامل صحیح رو یاد بگیرین. یعنی اینکه اگه می خواین طرفتون رو متقاعد کنین با شما قرار بذاره، تکست های بامزه نفرستین. یعنی کسی رو گول نزنین تا باهاتون وقت بگذرونه. یعنی با داستان درست کردن با عصبانی شدن سعی نکنین یه نفر رو نزدیک خودتون نگه دارین.
حالا چرا نباید این کارو کنین؟ چون قرار گذاشتن هم مثل بقیه چیزا کارما داره و شما هر کاری انجام بدین در نهایت به خودتون بر می گرده و دنیاتون رو خراب می کنه.
ویژگی شخصیتی که پارتنر تون حتما باید داشته باشه
برای بعضی از ما آدما ظاهر، هوش، تحصیلات و ویژگی هایی مثل این خیلی مهمه و حتما باید طرفشون اینارو داشته باشه. این ها مهم هستن اما یه خصوصیت اخلاقی هست که بهتره هیچوقت سرش کوتاه نیاید و اون: توانایی دیدن عیب و نقص های خود و مسئولیت پذیر بودن در قبال اوناست. چون واقعیت اینه که مشکلات اجتناب ناپذیرن. توهر رابطه ای بحث هست و همه آدم ها هم عیب و نقص هایی دارن. اینکه یه رابطه چقدر دوام بیاره و چطور پیش بره به توانایی هر دو طرف در تشخیص گره های خودشون و بیان روشن اون ها بستگی داره.
به پارتنرتون فکر کنین و از خودتون بپرسین: اگه از اون به انتقاد سازنده و صادقانه کنم درباره اینکه چطوری به آدم بهتری تبدیل میشه، چطور واکنش نشون میده؟ شر به پا میشه؟ داستان درست می کنه؟ سرزنش تون می کنه و در مقابل اونم از شما انتقاد می کنه؟ می گه دوستش ندارين؟ قهر می کنه و وادار میشین منت کشی کنین؟ یا با وجود اینکه احساس ناراحتی می کنه، نظرتون رو درک می کنه. یا اول ممکنه کمی احساس عصبانیت کنه ولی در نهایت بهش فکر می کنه و دوست داره بدون سرزنش کردن شما درباره اش صحبت کنه؟ بدون اینکه هیچ داستانی درست کنه یا سعی کنه شما رو عصبانی کنه یا حسادتتون رو جلب کنه؟ نه؟ اگه جوابتون منفیه بدونین آدم درستی رو انتخاب نکردین.
در عین حال به خودتون هم فکر کنین. تصور کنین اگه طرف مقابل ازتون انتقاد سازنده ای کنه و به بزرگترین نقص ها و نقاط کور شخصیت شما اشاره کنه، چه واکنشی نشون میدین؟
از سرتون باز می کنین؟ طرفتون رو سرزنش می کنین؟ برای خلاص شدن از معرکه سعی می کنین خودتون رو توجیه کنین؟ احساس عصبانیت و ناامنی می کنین؟ احتمالش خیلی زیاده، احتمال اینکه طرف مقابلتون هم همینطوری واکنش نشون بده خیلی زیاده. واسه همینم هست که بیشتر روابط تموم میشن.
داشتن مکالمات صمیمانه و باز با کسی که بتونین به راحتی و بدون متوسل شدن به سرزنش کردن درباره نقص های همدیگه صحبت کنین، احتمالا سخت ترین کار تو هر رابطه ایه. آدم های خیلی کمی توانایی انجام این کار رو دارن. البته که کار ساده ای نیست اما برای داشتن به رابطه پایدار و سالم واقعا مهمه. اصلا این موضوع رو شوخی نگیرین.
برای رسیدن به همچین چیزی فقط یه راه وجود داره: اونم اینه که باید تو کل رابطه، از همون لحظه اولی که طرفتون رو می بینین با صداقت کامل و بدون هیچ خجالتی احساسات و افکارتون رو بیان کنید و خودتون رو درگیر نقش بازی کردن و داستان درست کردن نکنین. شما با سرکوب یا بیان افراطی افکار و احساساتتون فقط آدم هایی رو جذب می کنین که همین مشکلات رو دارن. در مقابل اگه توانایی بیان هیجاناتتون رو به روشی سالم داشته باشین، آدمایی که رفتار سالم دارن رو جذب می کنین.
ممکنه فکر کنین همچین آدمی اصلا وجود نداره. اما هست. شما ناخودآگاه جذب آدمایی میشین که شبیه به خودتون هستن و وقتی خودتون رو اصلاح کنین، انگار یه کد جادویی به خودتون میدین و با آدمهایی روبرو میشین که شبیه خودتون هستن. نگرانی هاتون از بین میره و صرف نظر از اینکه چه اتفاقی در آخر بیفته، اینکه برای یه دقیقه، یه ماه یا کل زندگی کنار هم باشین، می تونین یه رابطه با کیفیت و پذیرش کامل رو تجربه کنین.
