“اگر در طول هفته به زمان مقرر شده پایبند بودی، آخر هفته زمان بیشتری در اختیارت قرار میدم و اگه از قانون سرپیچی کردی از حداقل زمان تعيين شده محرومت می کنم.”
احتمالا از این روش برای کنترل استفاده از اینترنت در مورد بچه هاتون زیاد استفاده کردید؛ اما ببینیم نتایج تحقیقات در مورد این روش چی میگن.
طبق پژوهش محققان دانشگاه گلف، مشوق قرار دادن دستگاه های دیجیتال و محروم کردن کودکان از اونها احتمالا بهترین روش نیست. کودکانی که والدين شون از این روش استفاده می کردند، زمان بیشتری روبه تبلت، گوشی و تلویزیون اختصاص می دادند. این پژوهشگرها معتقدند این موضوع دقیقا شبيه استفاده از شکلات به عنوان مشوقه. با ارائه شکلات به عنوان مشوق و محروم کردن کودک از اون به عنوان تنبيه، فقط توجه کودک رو بيشتر و بيشتر جلب شکلات میکنه. اگر از شکلات به عنوان محرک استفاده کنید، کودک هیچ وقت هویج رو انتخاب نمیکنه! همين اتفاق در مورد دستگاه های دیجیتال هم صادقه!
وقتی تبلت، موبایل و ایکس باکس رو به عنوان منبع تشويق و تنبيه انتخاب می کنید، فرزند شما درس خوندن و ورزش کردن رو قطعا انتخاب نمی کنه. وقتی شما به عنوان تنبيه گوشی یا اینترنت رو از فرزندتون دريغ می کنید، اونها تلاش نمی کنن که معقولانه حل مسئله کنن و به گفتگو با شما مشغول بشن (همانطور که خود شما این کار را نکردید). اونها دیگه با شما صحبت نخواهند کرد و نقش همون کودک یا نوجوون غيرقابل اعتماد، نافرمان و قانون شکنی را بازی خواهند کرد که شما پیشتر اونها رو به اون متهم کردید؟
خب حالا باید به عنوان والدین برای کنترل استفاده کودکان از گوشی چه کار کنیم؟
اول از همه بهتره دست از اعمال کنترل و زور بردارید و بطور هوشمندانه ای از خود اینترنت برای کنترل استفاده از اینترنت استفاده کنید. منظور استفاده از اپلیکیشن های کنترل والدانه است. منظور استفاده از اپلیکشن هایی هست که به کودک آموزش بده رابطه شون با اینترنت رو مدیریت کنن. با یه سرچ ساده می تونید کلی از این اپليكيشن ها رو پیدا کنید و ازشون کلی چیز ياد بگيريد.
دوم اینکه به عنوان والدين اول از خودتون شروع کنید. خدا وکیلی چقدر خودمون به قوانین مقررشده پایبند هستیم و سر میز غذا، تفريحات بيرون از منزل و مهمونی ها و دورهمی ها به سراغ گوشیمون نمیریم؟ تا چه اندازه همونقدر که فرزندمون رو از ممنوعات منع کردیم، فعالیت جایگزین ارائه دادیم؟ چقدر ورزش، فعالیت هنری و مطالعه رو خودمون الگوسازی کردیم؟ آیا وقت و انرژی ای صرف کردیم تا فرزندمون طعم شیرین تجربه مسابقات ورزشی را بچشه؟
نتایج تحقیقی در سال ۲۰۱۸ بر روی ۷۶۰ والد در ۴۷ ایالت آمریکا نشون داد که پنجاه درصد والدين در حین رانندگی و درحالی که کودک ۴ تا ۱۰ ساله شون تو ماشین هست با موبایل صحبت میکنن. از هر سه والد، یک والد پیام های دریافتی رو میخونه ویک والد آز هر هفت والد صفحاتشو تو شبکه های اجتماعی تو ماشین پشت فرمون چک می کنه!
به هر حال، باید پذیرفت که اینترنت پدیده نوظهوريه و بیشتر از سی سال نیست که از عمرش میگذره و جنبه های مختلف، مکانیسم عمل و تأثيرش بر زندگی ما هنوز ناشناخته باقی مونده. اینترنت خواه ناخواه سرش رو تو تموم قسمت های زندگی ما کرده و خیلی از روتين ها و آداب پیشین ما رونقض کرده و میکنه. حتی بر بسیاری از مواردی که پیشتر جامعه آکادمیک بر راستی و درستی اش اذعان داشت، خط بطلان کشیده و میکشه. هنوز با همه این اوصاف، تحقیقات در این زمینه به شدت محدوده و نیازه که در آینده تحقیقات بیشتری تبعات استفاده از اینترنت در کودکان و نوجوون ها رو بررسی کنه.
