آیا بیرون کشیدن کودک از تخت خواب و آماده کردن او برای رفتن به مدرسه و جیغ زدن های پیاپی او اتفاقی است که هر روز صبح برایتان تکرار می شود؟ این تجربه در اکثر والدین مشابه است، آنها برای اینکه فرزندشان به موقع به مدرسه برسد با آنها درگیر می شوند. بعدازآن همه کشمکش وقتی کودک نزدیک مدرسه می شود یک قشقرق دیگر سر می گیرد: کودک نمی خواهد از والدینش جدا شود و به مدرسه برود.
برخی کودکان وقتی به مدرسه می رسند چهره خندانی دارند اما به محض اینکه می بینند کودک دیگر گریه می کند آنها نیز شیون سر می دهند. بعضی کودکان پس از یک وقفه طولانی مثل تعطیلات عید، دیگر دوست ندارند به مدرسه بازگردند. تابه حال فکر کرده اید چرا این قدر کودکان از مدرسه متنفرند؟ با به کار بردن نکات ذیل دیگر از دعواهای موش و گربه ای صبح زود خبری نیست و کودک شما به تدریج به مدرسه علاقه مند می شود.
چگونه کودک را به مدرسه علاقه مند کنیم؟
وقت شناسی بسیار حائز اهمیت است
وقت شناس باشید و از قبل یک برنامه زمانی برای کل روز در نظر بگیرید و طبق آن پیش بروید، این کار برای کودکان کوچک تر بسیار مفید است چون آنها برای اینکه خود را با برنامه جدید وفق بدهند به زمان احتیاج دارند. کودک خود را چه هنگام مدرسه و چه هنگام تعطیلات سر یک ساعت مشخص بیدار کنید. این کار باعث تنظیم شدن ساعت بیولوژیکی بدن آنها شده و موجب می شود کودکان صبح ها سرحال از خواب بیدار شوند.
کودکان به صورت دیداری آموزه ها را دریافت می کنند و هر آنچه را که بتوانند به صورت دیداری با آن ارتباط برقرار کنند، درک می کنند. یک جدول از کارهایی را که صبح ها باید انجام دهند، تنظیم کنید و از کودک بخواهید هر کاری را که تمام کردند جلوی آن یک علامت تیک بگذارند. با این کار یادآوری و اتمام کارها برای کودک آسان تر شده و والدین دیگر نگران این نیستند که فرزندشان در اثر عجله کردن، کاری را از قلم بیندازد.
اجازه دهید کودک با محیط جدید عادت کند
وقتی کودک به مدرسه می رود از محدوده امن خود (خانه) دور می شود. برای خردسالان طول می کشد که خود را با محیط جدید وفق بدهند. آنها با همسالان خود ارتباط برقرار کرده و سپس با بزرگترهای دیگر (مربیان) آشنا می گردند و مهم تر از همه اینها باید یک محدوده امن برای خود در محیط جدید پیدا کنند.
آنها را همزمان در کلاس های مختلف ثبت نام نکنید. وقتی کودک می خواهد به کلاس دیگری غیر از آنچه شما می خواهید برود و به شما التماس می کند، اجازه دهید برود. حتی نصف روز را در مدرسه گذراندن کافی است تا یک کودک خردسال از فرط خستگی از پا دربیاید. اگر آنها را در کلاس های فوق برنامه مثل رقص، شنا و… ثبت نام کنید به آنها بیش از حد فشار می آید و دیگر توانی برای آنها باقی نمی ماند.
نیلوفر، دخترش سارا را در مهد کودک ثبت نام کرده بود. سارا هر روز بدون اعتراض با لبی خندان روانه مهد میشد. مادر سارا خیلی دلش می خواست که او رقص یاد بگیرد، به همین خاطر او را در کلاس رقص ثبت نام کرد و شهریه کل دوره را
پیشاپیش پرداخت کرد. در ابتدا سارا به کلاس هایش علاقه بسیاری نشان می داد و در هر جلسه مشتاقانه شرکت می کرد؛ اما پس از گذشت چند هفته اشتیاق او به مرور کم تر شد تا جایی که هنگام رفتن به کلاس، خود را زیر تخت پنهان می کرد. مادر سارا بسیار تلاش کرد تا او را به کلاس ببرد ولی موفق نشد؛ بنابراین، تصمیم گرفت دیگر از کلاس رقص حرفی نزند. چند روز که گذشت مادر آندریا متوجه شد که آندریا بهتر شده و علاقه اش در حال بازگشت است.
خودتان نیز در فعالیت های مربوط به فرزندتان شرکت کنید
کودکان وقتی می بینند والدینشان نیز به هر نحو در فعالیت های کلاس یا مدرسه شان شرکت دارند مشتاق تر می شوند که به مدرسه بروند. شرکت در جلسات اولیاء و مربیان نیز بسیار حائز اهمیت است، به عنوان پدر یا مادر باید از نحوه عملکرد فرزندتان در مدرسه مطلع باشید. در مناسبتهای مختلف مدرسه مانند جشن های سالانه یا مراسمی این چنینی حتما شرکت کنید. معلم فرزند خود را خوب بشناسید و با والدین همکلاسی هایش آشنا شوید. سعی کنید از آنچه در مدرسه فرزندتان رخ میدهد اطلاع داشته باشید.
به خاطر نمره فرزند خود را شکنجه نکنید
برخی مردم در کشور هندوستان برای نمره هم خود و هم فرزندشان را آزار می دهند، چون می خواهند فرزندشان در همه دروس شاگرد اول باشد. در عین حال که به دنبال اهداف و آرزو بودن امری شایسته است، اما این نوع رقابت به کودک فشار و استرس زیادی وارد می سازد. کودکان نمی توانند به هر کاری که دست می زنند در آن موفق شوند. فرزند خود را تشویق کنید نهایت تلاش خود را بکند اما به هیچ وجه برای نمره به او فشار نیاورید. در عوض فقط استعدادهای کودک را شناسایی کرده و آن را تقویت کنید.
سارا، یک دانش آموز متوسط از لحاظ تحصیلی بود و در امتحانات مدرسه نمرات خوبی کسب می کرد. او یک نقاش عالی هم بود و در بسیاری از مسابقات مدرسه ای و منطقه ای برنده شده بود؛ اما مادرش از نمره های او راضی نبود و چون می خواست نمره های سارا در همه درس هایش بالای 19 باشد برایش معلم خصوصی گرفت. معلم خصوصی هم از سارا خواسته بود روزی چهار ساعت کتاب هایش را با دقت بخواند. او دیگر وقتی برای نقاشی کردن نداشت، نمره هایش هم به جای اینکه بالا برود شروع به افت کرد، حتی در دو درس تجدید هم شد. مشاور تحصیلی مدرسه برای اینکه بفهمد چه اتفاقی افتاده از پدر و مادر سارا درخواست کرد که جلسه ای به اتفاق جک در مدرسه داشته باشند. او همین که از حساسیت مادر سارا نسبت به نمره آگاه شد فهمید قضیه از چه قرار است و او را توجیه کرد که نمره تنها معیار در زندگی نیست. نقاشی سارا نیز تحت تأثیر این اتفاق قرار گرفته بود. مادر سارا متوجه اشتباه خود شد و دیگر از او نخواست نمره هایی که خودش دوست دارد را بگیرد. نمره های جک هم به مرور بهتر شد و او توانست دوباره روی نقاشی اش تمرکز کند.
در انجام تکالیف مدرسه به کودک کمک کنید
کودکان کوچک تر معمولا به دو دلیل از انجام تکالیف سر باز می زنند: اول اینکه نمی دانند چگونه باید آن را انجام دهند، دوم اینکه نمی دانند فایده آن در زندگی چیست. برای کودک خود زمانی را بدون هیچ مزاحمتی برای انجام تکلیف در نظر بگیرید. تلویزیون را خاموش کنید و تلفن خود را حین انجام تکلیف کودک دور نگه دارید. اگر مطلبی را کودک نمی فهمد برایش توضیح دهید. همچنین باید کاربرد عملی تکالیف را به آنها بیاموزید. اگر کودک خواندن بلد نیست از او بخواهید قبل از خواب، کتابی را بلند بخواند. وقتی کمی بزرگتر شد و در کلاس ریاضی، جمع کردن را یاد گرفت، محاسبات کوچک را به او بدهید که انجام دهد؛ مثلا وقتی به خرید می روید، دو کالای مختلف را بردارید و از کودک بخواهید قیمت آنها را باهم جمع بزند و به شما قیمت کل را بگوید.
نکات فوق الذکر به فرزندتان کمک می کند که مدرسه را دوست بدارد. امید است با کمک این راهنمایی ها و کمی ممارست فرزندتان به طور شگفت انگیزی مجذوب مدرسه بشود.
