پیش بینی میشه تا سال ۲۰۳۰، افسردگی مهمترین عامل ناتوان کننده بشر در کشورهای توسعه یافته باشه. وقتی بیماری با تشخیص افسردگی به روانپزشک مراجعه می کنه، اولین گزینه درمانی مربوط میشه به تجویز داروهای از خانواده SSRI ها مثل فلوکستین (پروزاک)، فلووکسانین (لووکس)، سرترالین (اسنترا، زلفت)، پاروکستین (پاکسيل)، سیتالوپرام و اسیتالوپرام (سیپرالکس، لگزتال و …). مصرف این داروها در کنار سایر داروهای ضدافسردگی به شدت در دنیا در حال افزایشه، به عنوان مثال، در سال ۲۰۱۸، یعنی سال گذشته، نزدیک به ۷۱ ایتم داروی ضدافسردگی فقط و فقط در انگلستان تجویز شده! تحقیقات نشون میدن که اثر این داروها بهتر از دارونما (پلاسیبو) هست اما واقعیتش اینه که به تحقیقاتی که اومده و اثرات این داروها رو بررسی کرده انتقادات زیادی وارده.
به عنوان مثال یکی از مهمترین این انتقادات اینه که خیلی از این تحقیقات اومدن فقط روی افرادی اثر دارو رو بررسی کردن که از نظر شدت افسردگی، در شدیدترین حالت ممکن بودن در حالیکه اکثر افرادی که به روانپزشک مراجعه می کنن دیگه اونقدرا هم حالشون بد نیست و معمولا دچار افسردگی ملایم و خفیف هستن. پس ماجرای اصلی اینجاست که آیا داروهای ضدافسردگی فقط رو بیماران دچار افسردگی شدید موثرن یا رو بقیه هم همونقدر تاثیرگذارن؟
آیا داروهای ضدافسردگی فقط رو بیماران دچار افسردگی شدید موثرن یا رو بقیه هم همونقدر تاثیر گذارن؟
این پرسش مهم، شد بهانه ای که محققان دانشگاه کالج لندن، بیان بررسی کن که آیا داروی ضدافسردگی سرترالین که تو کشورمون به اسم اسنترا Asentra عموما شناخته میشه، علاوه بر کاهش علائم افسردگی شدید، دردرمان افسردگی های ملایم و خفیف هم موثره؟
تو این تحقیق اومدن ۶۵۵ نفر رو با شدت های متفاوتی از افسردگی مطالعه کردن، به نصف شون سرترالین دادن، به نصف دیگه قرص شكر ولی بهشون گفتن این سرترالینه! دیدن بعد شش هفته تقریبا هیچ علامتی از افسردگی با خوردن این قرص تغییر نکرد، دقیقا مشابه با گروهی که شکر خورده بودن. اما به نتیجه جالبی بدست اومد، دیدن اضطراب تو شش هفته اول به طور مشخصی در این بیمارها کاهش پیدا کرد و شرکت کننده ها علیرغم اینکه افسردگی شون کم نشده بود ولی کیفیت زندگی بالاتر و بالطبع حال بهتری رو گزارش کردن. نکته جالبتر این بود که در هفته دوازدهم افسردگی هم کاهش پیدا کرده بود.
