در ادامه بطور خلاصه بخشی از مشخصات کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) رو توضیح می دم.
دوران کودکي تو بچه هايی که اختلال نقص توجه و بیش فعالی دارن پر از خرابکاری و شيطنت های پرخطر و بازي های خطرناكيه که اطرافیان رو به شدت به زحمت می اندازه. این بچه ها آروم و قرار ندارن و مدام در حال وول خوردنن. از صبح تا شب بي وقفه در حال حرکتن ونمي تونن یه جا ساکت بمونن. این بچه ها رو برای لحظه ای نمي شه تنها گذاشت چون به راحتی می تونن به خودشون آسیب بزنن یا به راحتی می تونن اطرافیانشون رو به ستوه بیارن، به همین دلیل احتمال تنبیه شدن تو این بچه ها خيلی زياده. تقريبا خيلي از دیدن چنین کودکانی استقبال نمی شه و دیدنشون مثل تجربه یه زلزله هست.
ويژگي بعدی بچه های مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی اینه که تو کارهايی که نيازه حواسشون رو جمع کنن تا یه چیزه جديدی روياد بگیرین که خيلی باهاش حال نمی كنن به سرعت برق و باد کلافه میشن و حوصله شون سر میره و تمرکز ندارن، واسه همین این بچه ها براشون درس وكتاب مثل جهنم می مونه ومعلما از دستشون شکارن.
این بچه ها خيلی حواس پرت هستن و مدام وسایلشون رو گم می كنن یا تو مدرسه جا می زارن. برنامه ريزی کارا واسه شون تقریبا غیرممکنه و والدينشون باید دائما بهشون بگن که اول کدوم کارشو انجام بده و…
شیطنتای عجيب و غريب و پرخاشگری و سربه هوا بودن باعث می شه که کادر مدرسه هم حس خوبی به این بچه ها نداشته باشن و اونا رو تنبیه یا طرد کنن. همكلاسی های نرمالشون هم بالطبع خيلي دوست ندارن با این بچه ها رفاقت کنن.
برچسب بچه بد، احمق يا بيشعوريواش يواش روشون مي مونه. سن شون که بالاتر میره این بچه ها هم بخاطر عدم تمرکزشون وهم بخاطر عدم تحمل موقعيت های آموزشی، مدرسه رو مي پيچونن و سر از کلوب و جاهای ديگه ای درميارن و خيلی احتمال مصرف سیگار، مواد و الكل تو سن پایین این بچه ها رو تهديد می كنه. خيلی از بچه هايی که به ویدئو گیم معتادن اکثرا بچه هايی هستن که این مشکل رو دارن و درمان نشدن.
حالا تصور کنید این بچه ها بزرگتر که میشن با چه معضلاتي روبرو میشن؟ نه تونستن درس درست و حسابی بخونن، نه مهارتی ياد گرفتن، كلی خاطره مزخرف هم از مدرسه توذهنشونه و خانواده هم همش پیشرفت بقيه روتوسرشون زده و تو تحقيرشون هیچ مضايقه ای نشده! اعتماد به نفس داغون و سرخوردگي حاصل زندگیشونه! بخت برگشته ها حتی خودشونم نمی دونن دردشون چيه! حتی خيلی وقتا نمی دونن اسم بیماریشون چیه بالطبع درمانی هم براش جستجو نمی كنن. اينا رو بذارید کنار این که همچنان مشكل تمرکز کردن وجود
داره و نمی تونن واسه زندگی شون کاری کنن.
