اگه همیشه انجام کارهاتون رو به دقیقه نود، موکول می‌کنید، بهتره این موضوع رو تو ذهنتون داشته باشید که راه حل در مدیریت زمان نیست، در مدیریت هیجاناته!
چون ما همیشه از انجام کارهایی اجتناب می‌کنیم، که در ما هیجانات آزاردهنده ای مثل اضطراب، درد، ترس، ابهام و خستگی ایجاد می‌کنن.
بنابراین، این به تاخیر انداختن‌ها، مثل داروی ضددردی میمونه که ما رو آروم می‌کنه ولی در دراز مدت به قیمت هنگفتی برامون تموم میشه!
بر این اساس، دقیقه نودی ها کسانی هستن که حاضر نیستن حجم بالایی از احساسات منفی رو تاب بیارن و در کنار اون احساسات، کارشون رو آغاز کنن. پس اگه میخواین از شر این خصلت مخرب خلاص بشید، به جای یاد گرفتن روش‌های مدیریت زمان روی مدیریت هیجاناتتون تمرکز کنید. لطفا ادامه مطلب رو بخونید تا دقیق‌تر متوجه بشید.
چگونه از به تعویق انداختن کارها جلوگیری کنیم؟ (درمان پشت گوش انداختن کارها)
قدم اول، متوقف کردن خود سرزنشی و کمال گرایی
تجربه نشون میده اکثر افرادی که کارهاشون رو به تعویق میندازن، بیرحم ترین منتقدین خودشونن؛ بخاطر همینم هست که شروع کردن کارها همیشه اونها رو مضطرب می کنه چون به قاضی سنگدلی تو درونشون هست که اگه کمي افت کیفی تو کارشون ببینه، به شدیدترین شکل ممکن تنبیه، سرزنش و قضاوتش می کنه.
پس وظایفش رو تا جایی که بتونه به تعویق میندازه تا با اون سرزنش گر دورنیش رو در رو نشه! ولی بدبختی اینه که هر چی بیشتر کار رو به تعویق بندازی، اون سرزنش گر عصبی تر و وحشی تر میشه و بالاخره خرخره تونو بخاطر همین اهمال کاری خواهد گرفت.
مثلا، خیلی از دقیقه نودی ها جغدن؛ یعنی شب زنده دارن و هوشیاری مغزشون در طول شب بیشتره. وقتی اگه تکلیف تون مشخص باشه که قراره از غروب به بعد، به وظایف تون رسیدگی کنید، دیگه بابت کم کاری در طول روز، خودتون رو سرزنش نکنید.
قدم دوم، از دیگران کمک بگیرید
وقتی به تنهایی روی پروژه ای کار می کنید که تصورتون ازش اینه که مبهم، بی فایده و خسته کننده س، در این مواقع، کنار گذاشتن کار، خیلی راحته؛ اما اگر کسی در کنار شما حضور پیدا کنه، لحظه به لحظه پیشرفت تون رو دنبال کنه و بدونید که به نتیجه کار اهمیت میده، ادامه دادن مسیر براتون آسون تر میشه. کمک گرفتن از یه روانشناس تو این مرحله خیلی جوابه، همچین کسی می تونه به شما کمک کنه تا نیرو محرکه وجودتون زود به زود خالی نشه و منطق تون رو مدام تصحیح می کنه تا به بیراهه نريد.
قدم سوم، دقیقه نودی بودن، بیماری نیست
اینو بدونید که دقیقه نودی بودن، بیماری نیست که درمان و دارو داشته بشه، بلکه یک چالشه که همه ما، هر روز باید باهاش دست و پنجه نرم کنیم چرا که همیشه، وظایفی در زندگی خواهند بود که علاقه ای بهشون نداریم و طبیعتا، اجبار به انجام شون، در ما هیجانات منفی ایجاد می کنه؛ اما عادت به اجتناب از تجربه این هیجانات منفی، چیزیه که میتونیم با تمرین مداوم، در شکستنش استاد بشیم. پس قرار شد این نکته توكله تون به یادگار حک بشه که در عادت مخرب به تعویق انداختن کارها، موضوع ناتوانی در مدیریت زمان نیست، موضوع ناتوانی در مدیریت هیجاناته! برای مدیریت هیجانات، اجتناب از موقعیت احمقانه ترین ایده ممکنه، باید رفت تو شکم ماجرا و تو کار توان تحمل احساسات منفی رو مدام بالاتر و بالاتر برد.
