خورش شیرین قاتق گیلانی یکی از غذاهای محلی و اصیل شهرهای شمالی هست و پر از عطر و طعم متفاوت. شیرین قاتوق یه غذای محبوب بین گیلانیهاست که تو بیشتر مراسماتشون سرو میشه.
آلو و قیصی با دو طعم ترش و شیرین تو این غذا مکمل همدیگه هستند. در ادامه با دستور پخت این غذای خوشمزه سنتی و قدیمی استان گیلان مرحله به مرحله آشنا خواهید شد.
مواد لازم برای تهیه خورشت شیرین قاتوق لاهیجانی
- آلو سیاه خورشتی برای هر نفر دو عدد که میتونه بیشتر هم باشه
- قیصی خشک و خوشمزه برای هر نفر چهار عدد
- مرغ برای هر نفر یک تیکه (ران یا سینه)
- نمک
- فلفل
- زردچوبه
- دارچین
- کشمش برای هر نفر یک قاشق غذاخوری (نسبت کشمش به آلو کمتره و میتونه جایگزین شکر هم باشه)
- پیاز خام خلالی شده سه عدد متوسط (مقدار پیاز خلالی هر بیشتر خوشمزه تر)
- رب گوجه یک قاشق غذاخوری (به دلخواه)
- زعفران آب شده (به دلخواه)
- شکر دو سه قاشق غذاخوری (به دلخواه، ولی من چون کشمش ریختم دیگه شکر نزدم)
- گردوی نگینی ۴ قاشق غذاخوری ریختم (سلیقه ایه همه استفاده نمیکنن ولی باشه خب خوشمزه تره)
دستور پخت شیرین قاتق رشتی با مرغ
معمولا برای خورشت شیرین قاتق گیلانی مرغ رو نیم پز میکنن و بعد سرخ میکنن. شما میتونید سرخ کنید بعد بپزید.
من اول مرغ رو نیم پز کردم و بعد سرخ کردم.
برای شروع ابتدا مرغ رو با یه بوته پیاز خام، دو حبه سیر و نمک و زردچوبه و کمی آب نیم پز کنید.
سپس پیاز هارو خلالی خرد کنید و کمی نمک و زردچوبه بزنید و سرخ کنید.
وقتی پیاز رنگ گرفت، آلو و قیصی رو بهش اضافه کنید و کمی تفت بدید. من کمی فلفل و دارچین زدم به این مخلوط.
در آخر گردو و کشمش رو هم اضافه کنید و همه مواد رو با هم تفت بدید و بهش خیلی کم رب گوجه اضافه کنید و تفت بدید.
در ادامه تیکه های مرغ رو تو قابلمه یا گمج بچینید و مواد شامل آلو و قیصی رو بریزید روش. سپس یک استکان آب مرغ اضافه کنید و دربش رو بذارید و روی حرارت کم حدود 30 تا 40 دقیقخ زمان بدید تا بپزه و جا بیفته.
توجه داشته باشید خورشت شیرین قاتق شمالی خیلی آبدار نیست و چون مرغها نیمپز شدن پس نیاز به آب زیاد نداریم.
همچنین میتونید کشمش رو جدا تفت بدید و در یک ربع آخر به همراه کمی دارچین به خورشت اضافه کنید.
توجه داشته باشید که آلوها نباید تو آب خورشت خیلی بپزه که له و وا بره و باید شکلشون حفظ بشه.
شیرین قاتق شمالی به جرأت یکی از بهترین غذاهاست و فوق العاده خوشمزه‌ست.
