زگیل تناسلی یا کوندیلوما آکومیناتا (Condylomata Acuminata)، زایده هایی گوشتی هستند که ممکن است در هر جایی از ناحیه تناسلی زن یا مرد ظاهر شوند. عامل ایجاد این زگیل ها ویروسی است به نام ویروس پاپیلومای انسان (یا HPV). بیش از 60 نوع مختلف از این ویروس شناخته شده است. بعضی از این ویروس ها باعث ایجاد زگیل هایی روی ناحیه تناسلی می شوند و بعضی ها هم به گونه ای عمل می کنند که زگیل ها روی مناطق دیگری از بدن، مانند دست ها، ظاهر شوند.
علایم و نشانه های زگیل تناسلی
پس از این که به ویروس زگیل تناسلی آلوده شدید، چیزی بین یک تا سه ماه طول می کشد تا زگیل ها خود را روی ناحیه تناسلی نشان دهند. در یک چنین مواقعی، شما یا شریک جنسیتان، ممکن است برآمدگی های کوچکی به رنگ سفید مایل به صورتی، یا برآمدگی های بزرگتری به شکل گل کلم، روی ناحیه ی تناسلی تان مشاهده کنید.
زگیل تناسلی می تواند در اطراف مهبل، آلت مردی، کیسه بیضه یا مقعد ظاهر شوند. این زگیل ها ممکن است به صورت تک تک، یا به صورت گروهی ایجاد شوند. زگیل تناسلی ممکن است خارش داشته باشد، اما معمولا بدون درد است. در اغلب موارد، زگیل های تناسلی علامت یا نشانه ای جز این ندارند و حتا ممکن است دیدن آنها هم چندان راحت نباشد!
در زنان، زگیل تناسلی می تواند داخل مهبل و روی گردن رحم هم ظاهر شود. در مورد زنانی که روی گردن رحم آنها زگیل تناسلی وجود دارد، ممکن است خونریزی خفیفی از این ناحیه وجود داشته باشد؛ و البته بسیار بندرت، ترشح مهبلی رنگین غیر معمولی هم در این موارد گزارش شده است.
توجه داشته باشید که همه کسانی که با زگیل تناسلی تماس پیدا می کنند، دچار این بیماری نمی شوند!
زگیل تناسلی چگونه منتقل می شود؟
زگیل تناسلی از طریق تماس پوست با پوست سرایت می کند. اگر با کسی که به زگیل تناسلی مبتلا شده است، رابطه جنسی یا تماس تناسلی دارید، شما هم ممکن است به این بیماری مبتلا شوید. زگیل تناسلی ممکن است در حین رابطه جنسی مهبلی یا مقعدی از کسی به دیگری سرایت کند. (حتی در صورت عدم رابطه جنسی مقعدی هم احتمال سرایت زگیل تناسلی به ناحیه ی اطراف مقعد وجود دارد.)
آزمایش های لازم برای تشخیص زگیل تناسلی
یک پزشک یا یک پرستار، معمولا با نگاه کردن به ناحیه ی تناسلی شما هم می تواند بگوید که به زگیل تناسلی مبتلا هستید یا نه. اگر پزشک به وجود زگیل تناسلی مشکوک شود، اما ظاهرا هم خبری از این زگیل ها هم نباشد، ممکن است محلول سرکه مانند رقیقی روی ناحیه ی بیرونی آلت تناسلی شما بریزد، اگر زگیل وجود داشته باشد، با این کار، به رنگ سفید در آمده و به راحتی دیده می شود. برای بررسی و پی بردن به وجود زگیل های تناسلی پنهان، پزشک ممکن است آزمایشی از داخل مهبل یا مقعد به عمل بیاورد.
تشخیص و درمان زگیل تناسلی
از آن جایی که علت زگیل های تناسلی نه باکتری، بلکه یک ویروس است، مصرف آنتی بیوتیک ها تأثیری در درمان این بیماری ندارند.
درمان رایج زگیل تناسلی بدین صورت است که مایعی قهوه ای رنگ (پودوفیلین) روی زگیل ها مالیده می شود و پس از 4 ساعت باید شسته شود. (اگر سوزشی در محل مورد نظر احساس شد، برای شستن زگیل ها باید زودتر از 4 ساعت اقدام کنید.) پودوفیلوتوکسین ممکن است برای مصرف در خانه هم تجویز شود. درمان رایج دیگر برای زگیل تناسلی، منجمد کردن زگیل ها (سرمادرمانی) یا درمان لیزری است. در اغلب موارد، برای درمان زگیل تناسلی، بیش از یک روش درمان لازم است. این درمان ها ممکن است ناراحت کننده باشند، اما هیچ یک از آنها دردناک نیستند. اگر در حین درمان احساس درد می کنید، با پزشک خود مشورت کنید. در طول درمان زگیل تناسلی حتما در مورد داشتن یا نداشتن روابط جنسی یا نحوه رابطه جنسی، توصیه هایی به شما خواهد شد. این توصیه ها را باید جدی بگیرید. هرگز برای درمان زگیل تناسلی، خودسرانه اقدام نکنید. برای این کار حتما باید با پزشک مشورت کنید.
زگیل تناسلی در بارداری
اگر حامله هستید، یا می خواهید حامله شوید، حتما باید به پزشک خود اطلاع دهید، چرا که درمان با محلول پودوفیلین ممکن است به جنین در حال رشد آسیب برساند. از این رو در این موارد، باید از روش های دیگر درمان استفاده شود.
مواظب سلامتی خود و شریک جنسی تان باشید.
اگر زگیل تناسلی دارید: ناحیه تناسلی خود را خشک و تمیز نگه دارید. از صابون های معطر، روغن حمام، یا مواد دفع کننده بو استفاده نکنید، چرا که این مواد ممکن است سوزشی در محل زگیل ها ایجاد کنند. هنگام رابطه جنسی دخولی، از کاندوم استفاده کنید.
یادتان باشد که کاندوم فقط وقتی می تواند از سرایت زگیل تناسلی جلوگیری کند که نواحی آلوده را کاملا پوشانده باشد. ترتیبی فراهم بیاورید که شریک جنسیتان هم معاینه بشود، زیرا ممکن است او هم به این بیماری مبتلا باشد و باخبر هم نباشد.
پیگیری و اقدامات لازم بعد تشخیص زگیل تناسلی
مراجعه ی پی درپی به پزشک، تا زمان زدوده شدن کامل زگیل های تناسلی، بسیار مهم است. در این صورت پزشک یا پرستار مربوطه می تواند پیشرفت درمان را بررسی کند و در صورت لزوم شیوهی درمان را عوض کند.
گاهی اوقات درمان زگیل تناسلی مدت زیادی طول می کشد. در مورد بیشتر کسانی که زگیل تناسلی آنها یک بار برطرف شد، این بیماری یک بار هم عود خواهد کرد. زگیل تناسلی و سرطان گردن رحم برخی از ویروس های زگیل تناسلی ممکن است باعث تغییراتی در سلول های گردن رحم شوند، که این امر می تواند به سرطان گردن رحم منجر شود. اگرچه ارتباط مستقیمی بین زگیل تناسلی و سرطان گردن رحم وجود ندارد، اما لازم است که تمام خانم هایی که بالای 20 سال سن دارند، به طور مرتب و منظم به پزشک مراجعه کنند تا وضعیت آلودگی گردن رحم آنها آزمایش شود.
اگر مسأله مشکوکی وجود داشته باشد، یک مهبل نگری (کالپوسکوپی) تجویز می شود تا وضعیت سلول های دهانه رحم بررسی شود. یک مهبل نگر تلسکوپ کوچکی است که چراغی هم در آن تعبیه شده است و از آن برای نگاه کردن به داخل مهبل استفاده می شود. این وسیله سلول های دهانه رحم را بزرگتر نشان میدهد تا پزشک بتواند وضعیت آنها را بررسی کند.
پزشک ممکن است نمونه ی کوچکی هم از سلول های داخل مهبل بردارد و برای بررسی های بیشتر به آزمایشگاه ببرد (به این نمونه برداری، اصطلاحا بافت برداری هم گفته می شود). مهبل نگری ممکن است تا حدودی ناراحت کننده باشد. اگر در مورد شما بافت برداری هم انجام شود، احتمالا درد سبکی هم احساس کنید (چیزی مثل درد ملایم عادت ماهیانه) که با اندکی خونریزی هم همراه خواهد بود. اگر روی گردن رحم یا مهبل خود زگیل تناسلی داشته باشید، این زگیل ها معمولا با سرمادرمانی یا لیزردرمانی، تحت بی حسی موضعی، برداشته خواهند شد.
یادتان باشد که پس از درمان زگیل تناسلی، استفاده از کاندوم می تواند خطر ابتلای شما به بیماری های آمیزشی یا سرایت آنها به دیگران را تا اندازه ی قابل توجهی کاهش دهد.
