دلیل جذابیت اخبار اتفاقات ناگوار چیست؟ چرا مردم خبرهای ناگوار را با هیجان تعریف می‌کنند؟ دلیل این‌که برخی افراد برای تماشا کردن صحنه اعدام یک انسان ازدحام می‌کنند؟
امروز طی حادثه تصادف وحشتناکی 10 نفر کشته شدند. یک هواپیمای مسافربری کمب بعد از بلند شدن، آتش گرفت و همه مسافران آن جان باختند.
همه ما به تماشای اخبار فجایع علاقه‌مند هستیم. خجالت‌آوره، ولی راستش اینه که خیلی‌ها خبر تصادف رو دوست دارن. خیلی‌ها خبر سقوط هواپیما رو دوست دارن. خبر رانش زمین یا خروج قطار از خط براشون جالبه و تحت تأثیر قرارشون میده.
شاید این پست‌ترین نوع مشغولیت ذهن به نظر بیاد. ما چه جونورهایی هستیم که دور صحنه تصادف جمع می‌شیم یا تو بدترین روز زندگی دیگران گردن می‌کشیم تا تماشا کنیم.
چرا تماشای اتفاقی مثل صحنه اعدام برای خیلی‌ها جذاب است؟
دلیل این موضوع زیاد هم پیش پا افتاده نیست. ما با تماشای تراژدی می‌خواهیم به چیز مهمی برسیم. می‌خواهیم به نوعی به یاد بیاریم که زندگی برای همه شکننده است. شاید پایان کار ما با سانحه هوایی یا تصادف نباشه، شاید روند کند سرطان باشه، یا گذر فرساینده زمان، ولی نهایتا اتفاق می‌افته!
با این همه چون حواسمون به اندازه کافی به مرگ نیست، زندگیمون از خط خارج میشه. مرگ ترسناک‌ترین چیزه، ولی فراخوندن یاد مرگ به درد یادآوری دلیل زندگی می‌خوره! شاید این حقیقت قدرتمند در پس ذهن ماست، وقتی که برای رسیدن به خبر آخرین فاجعه هول می‌زنیم.
ما دیو صفت نیستیم که به تماشای صحنه اعدام میریم، فقط داریم دنبال معنی زندگی می‌گردیم. داریم به یاد خودمون میاریم که با امیدها و استعدادهامون در این وقتی که برامون باقی مونده، کار ارزشمندی انجام بدیم.
قدرت خیال مرگ فقط برای ترسوندن ما نیست، بلکه می‌تونه تصمیم و اراده ما رو تقویت کنه تا قدر این دم رو بهتر بشناسیم و عاقلانه‌تر ازش استفاده کنیم. اولیت‌هامون رو اصلاح کنیم و مهربون و حق‌شناس و جدی باشیم، که شاید از پس امروز دیگه فردایی نباشه.
